Η μονοκατοικία βρίσκεται σε προνομιακό οικόπεδο εμβαδού 580μ2, σε άμεση γειτνίαση με την αναξιοποίητη έκταση του αεροδρομίου του Ελληνικού.

Οι αυξημένες ανάγκες της πολυμελούς οικογένειας καθώς και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του οικοπέδου, διαμόρφωσαν ένα διευρυμένο όσο και σύνθετο κτιριολογικό πρόγραμμα, που οδήγησε συνθετικά τους μελετητές στην δημιουργία ενός πολυεπίπεδου κτιρίου.

Η μελέτη πραγματεύεται τα εξής ζητήματα:

• Την δυνατότητα άρσης της μονολιθικότητας που προκύπτει από την καθ’ ύψος ανάπτυξη της κατοικίας και διαχείρισης της κλίμακας, ώστε η διόγκωση του κτιριολογικού να μην συνθλίβει τις εύθραυστες ανάγκες των μελών της οικογένειας για ιδιωτικότητα.
• Την αναζήτηση του μέτρου και της ισορροπίας, σε μια περιοχή που η αμετροέπεια μάλλον είναι ο κανόνας.
• Την δυνατότητα ανάπτυξης καθημερινής ζωής σε υπαίθριους και ημιυπαίθριους χώρους, σε συνθήκες «αστικής» στενότητας, όχι με την έννοια του περιορισμένου χώρου, όσο με την έννοια της ασφυκτικής γειτνίασης.

Η διαφοροποίηση των δύο διαφορετικών χαράξεων – της ορθοκανονικής και της στραμμένης υπό άξονα – αποτελεί βασική συνθετική επιλογή και ‘διασκεδάζει’ ογκοπλαστικά το κτίριο που σε άλλη περίπτωση  θα πρόβαλε περισσότερο  στιβαρό και  αρκετά δύσκαμπτο.

Η διαφάνεια των κοινόχρηστων  χώρων, διασφαλίζει όχι μόνο την μέγιστη επικοινωνία κλειστού – ανοικτού, μέσα – έξω, αλλά σε ένα παιχνίδι όγκων, οι πλήρεις επιφάνειες των υπερκείμενων ορόφων φαίνονται να μετεωρίζονται. Στο εσωτερικό, η οργάνωση των χώρων δεν παρεκκλίνει από τη λογική του μέτρου και της εργονομίας. Η καθημερινότητα της οικογένειας μετουσιώθηκε σε χώρο, οι δραστηριότητες της, αναλύθηκαν και υπαγόρευσαν ενότητες απόλυτα χρηστικές χωρίς υπερβολές στην ανάπτυξή τους.

Ο χώρος του τρίτου ορόφου – δώματος, προστέθηκε σε δεύτερη φάση, αφού άρθηκαν οι περιοριστικοί όροι ως προς την εξάντληση του μέγιστου κατά Γ.Ο.Κ. ύψους. Αντιμετωπίστηκε, πέρα από την ανάγκη δημιουργίας ενός γραφείου, ως χώρος παρατήρησης και οπτικής φυγής καθώς η θέα προς κάθε κατεύθυνση είναι απρόσκοπτη.

Η διαφοροποίηση από τις συνήθεις πρακτικές εφαρμογής του σοβά και οι διαφορετικές τεχνοτροπίες στην εφαρμογή υλικών και χρωμάτων, αποτέλεσαν τα κύρια εργαλεία στην μορφοποίηση του όγκου και των διαφορετικών επιφανειών του.