Ο επαναπροσδιορισμός της σημασίας ενός κτιρίου, ανένταχτου λειτουργικά, μορφολογικά, κοινωνικά, ακόμη και συνειδησιακά, μέσω του εκσυγχρονισμού του, αποτέλεσε σημείο πρόκλησης  για τη μελετητική ομάδα.

Η πρόταση  προσδίδει στο κτίριο στοιχεία που αποτυπώνουν την διαρκή κίνηση του λιμανιού, στο χώρο και το χρόνο, ώστε αυτό  να ακολουθήσει το ρυθμό του λιμανιού και να αναδείξει τη δυναμική του.

Κυματοειδείς μορφές πετασμάτων δημιουργούνται σε οριζόντιο και σε κατακόρυφο επίπεδο, συμπαγείς αλλά και ημιδιαφανείς, περιβάλλοντας τον άκαμπτο αρχικό όγκο, προβάλλοντάς τον μόνο στην κορυφή του κτιρίου και αναιρώντας τον χαμηλότερα, όπου η πόλη με την αδιάκοπη λειτουργία της εισχωρεί στο κτίριο και κυριαρχεί.  Ο πύργος ανακάμπτει από την λανθάνουσα κατάστασή του και τελικά συνδιαλέγεται με το περιβάλλον.